recuerdos de

El proyecto ‘Recuerdos de’ se ha realizado en la tercera semana de confinamiento durante la pandemia mundial causada por el Covid-19 que, sin entender de fronteras ni poderes, ha afectado a una gran cantidad de países de todo el mundo acabando con la vida de muchas personas que, en muchos casos, no han podido ser despedidas.

Estos días el hogar nos reclama más que nunca, nos invita a poner orden, a limpiar y cuidar. A pesar de estar inmersos en estas circunstancias que nos obligan a estar recluidos en casa, a veces se nos hace difícil atenderla. Nos perdemos entre la nostalgia, el miedo y todo aquello que no puede ser. Pero de repente, cuando nos detenemos y observamos nuestro entorno, empezamos a apreciar la cotidianidad y sus objetos. Objetos comunes y sencillos que, sin que antes lo supiéramos, nos hacen de trampolín y nos lanzan hacia un lugar de recuerdos y vivencias, hacia las cosas que, en un contexto de confinamiento, deseamos más que nunca.

Objetos como los imanes aferrados a la puerta de una nevera que ahora abrimos para calmar necesidades y ansiedades, por fin responden a la idea de «souvenir». Por fin porque hasta ahora pasaban desapercibidos cumpliendo sólo la función de decorar la pared de un electrodoméstico. Y ahora, desde una mirada más atenta, estos pequeños objetos nos recuerdan lugares que hemos visitado o que la familia o los amigos han pensado en nosotros. Cosas tan pequeñas como éstas reclaman nuestra atención para volver a recordar lo importante. Justamente son estas pequeñas cosas sencillas y aparentemente banales las que estos días nos reconfortan.

El projecte ‘Recuerdos de’ s’ha realitzat en la tercera setmana de confinament durant la pandèmia mundial causada pel COVID-19 que, sense entendre de fronteres ni poders, ha afectat a una gran quantitat de països d’arreu del món acabant amb la vida de moltes persones que, en molts casos, no han pogut ser acomiadades.

Aquests dies la llar ens reclama més que mai, ens convida a posar ordre, a netejar i a cuidar. Malgrat estar immersos en aquesta circumstància que ens obliga a quedar reclosos a casa, a vegades se’ns fa difícil atendre-la. Ens perdem entre la nostàlgia, la por i tot allò que no pot ser. Però de sobte, quan ens aturem i observem el nostre entorn, comencem a apreciar la quotidianitat i els seus objectes. Objectes comuns i senzills que, sense abans saber-ho, fan de trampolí i ens llancen cap a un lloc de records i vivències. Coses que, en un context de confinament, volem més que mai.

Objectes com els imants aferrats a la porta d’una nevera que ara obrim per calmar necessitats i ansietats, per fi responen a la idea de “souvenir”. Per fi perquè fins ara passaven desapercebuts complint tan sols la funció de decorar la paret d’un electrodomèstic. I ara, des d’una mirada més atenta, aquests petits objectes ens recorden ells llocs que hem visitat o que la família o els amics han pensat en nosaltres. Coses tan petites com aquestes reclamen la nostra atenció per tornar a recordar allò important. Justament són aquestes petites coses senzilles i aparentment banals les que aquests dies ens reconforten.

The project “Recuerdos de” was made in the third week of lockdown due to the global pandemic caused by the Covid-19, which ignoring borders and powers, has already affected a significant number of countries around the globe, killing lot of people who in most cases could not be said goodbaye.

These days home appeals us more than ever, invites us to tidy up, clean up and care it. Despite of being absorbed under these circumstances that force us to stay locked down at home, sometimes it is difficult to remind. We get lost in longing, fear and everything that cannot be. But suddenly, when we stop and observe around us, we start appreciating the everyday life and its items. Common items, simple, that without noticing previously, act as spring board and drop us to a place of memories and experiences, to things, that in a context of lockdown, we wish more than ever before.

Items like magnets seized to the fridge that we open now to calm down our needs and anxieties, eventually reply to the idea of “souvenir”. Eventually why until now they were ignored, their mission was just decoration of a domestic appliance. And now, from a more sharp gaze, these small items remind us places we have visited or family and friends who thought of us when they travelled. Such small things claim our attention just to recall what matters. Precisely these tiny and simple things, apparently meaningless, cheer us up these days.